www.xsp.ru
    Internacia Asocio por PSIKA VIVSAVO - xsp.ru/psimattern/ PSIKA VIVSAVO Ni donas ne malpli ol ni promesas Ðóññêèé English 
Äîáàâèòü â èçáðàííîå
NOVAJOJ
SCIENCO
NARKOTIKOJ
KONSILOJ
HELPO
KREECAJ LIGOJ
GVIDILO
PUBLIKIGOJ
GLOSARO
Ïðåäëîæåíèÿ
FAQ
OPINIOJ
AUTORO
MANIFESTO
REENKARNO kiel orientilo por ESTONTO    ( ÐÁ )

EKSTERgenetika mekanismo de heredeco

è     Ekzistas du mekanismoj de transdono de heredeca informo, laborantaj samtempe k reciprok-sendepende.

   Unu el ili – genetika, ĉefa, baza (aŭ M-mekanismo) – estas bone konata al MAS (moderna akademia scienco), ĝin esploras genetiko. Per tiu ĉi rimedo transdonitas informo
• propra al ĉIUJ specieroj (individuoj, reprezentantoj de specio)
• kodita sur/per fizika portanto, en DNAa (dezi-ribo-nuklea acido) molekuloj
• voje (pere de) senpera kontakto, t.e. fizika transporto de DNA el organismoj de pra'gepatr'aro (gepatroj) en organismon de posteulo (ido).
   Rekodigo de la informo iĝas
• respektive kun leĝoj,
   •• eltravitaj far la aŭtoro ekster(sen)lige kun reenkarno
   •• registritaj far IAASE ÌÀÀÍÎ â 1999 ãîäó [20à].
• konstante laŭ viva ciklo (ambaŭ de antaŭuloj, kaj de posteuloj) elde koncipo kaj ĝis morto, kio klare montriĝas etape (periode), ekzemple (ĉe specio homo sapiens), per ŝanĝo de dentoj (per konstantaj anstataŭ provizoraj) kaj praktike plena rekonstruao de tuta organismo dum pubertata/maturiĝa periodo.

   La alia – ekstergenetika, individua, aldona al la specia, (LS-mekanismo) – nova por MAS. Per tiu ĉi rimedo transdonitas informo –
• al novulo (ïåðñîíå-ïîñëåäîâàòåëþ, recipiento/ricevanto) elde eksulo (èíäèâèäà-ïðåäøåñòâåííèêà, antaŭuloj, induktoro), mortinta antaŭ novula naskiĝo
• propranta al la novulo kaj nur al li, aparte – informo pri trajtoj ne hereditaj far eksulo elde sia pra'gepatraro, sed ricevitaj dumvive, ekzemple ĉe traŭmoj de lia korpo.
• sen kodigo, senpere, en "pure" metafizika formo kaj
• senkontakte (distante)
• kiu surmetiĝas (povas surmetiĝi) sur la specia, post ĝia rekodigo, jam komence el unuaj ontogenezaj etapoj (dum antaŭnaska periodo), kvankam konatitas okazoj áîëåå ïîçäíèõ âòîðæåíèé òàêîãî ðîäà, è äàæå âòîðæåíèÿ êðàòêîâðåìåííûå – êàê ñïîíòàííûå, òàê è ïðîâîöèðóåìûå per specialaj metodoj.

   Do, du heredaj mekanismoj – (M) kaj (LS) – estas similaj nur unutrajte: ilin unuigas individuo, akceptanta heredan informon, t.e. tiu KIU heredas, tamen nomi lin plibonigas (por tio ke ne fari erarmikson) diference.
Respektive kun M-mekanismo li estas sekvanto (ido) de sia pra'gepatraro (gepatroj).
Respektive kun LS-mekanismo li estas sekvvivulo (recipiento, ricenanto); en kazo, se la recipiento memoras spontane pri sia induktoro kiel pri si mem, do ni nomas lin novulo (homo-postvivulo), kaj la induktoron nomas senekso (homo-malsekvvivulo-antaŭvivulo).
   Plencetere la mekanismoj estas principe kontrastas –

(1) – laŭ fonto de heredado, fonto de heredata materialo, t.e. DE KIU heredata informo transdonitas –
  laŭ M-mekanismo – de pra'gepatraro, de gepatrol;
  laŭ LS-mekanismo – de senekso (antaŭulo, induktoro);

(2) – laŭ rimedo kiel transdoni heredatan materialon, t.e. KIEL la informo transdonitas –
  laŭ M-mekanismo – per rekta fizika kontakto, transdonante DNA;
  laŭ LS-mekanismo – senkontakte (distante);

(3) – laŭ objekto de heredo, t.e. KIO estas transdonata kaj heredata –
  laŭ M-mekanismo – hereda informo (kaj kun ĝi ĉiuj trajtoj) de specio: el fiŝa frajero eloviĝos fiŝido kun naĝiletoj, el birda ovo – birdido kun flugiletoj; simio naskiĝos kun kvar manoj, kaj homo kun nur la du, sed kompense kun du piedoj;

  [ Ĝuste piedo, sed ne mano (kiel tio estas nun ĝenerale konsiderita) permesis al simio iĝi en homon. Aperigo de kalkano,evoluo de kalkana osto, transformis manon en piedon, kio ĝuste donia al korpo sufiĉan stabilecon, kio ĝuste permesis liberigi manojn por krea laboro. ]

  laŭ LS-mekanismo – individua informo, aldona al la specia, ne heredinta far senekso elde pra'gepatraro, sed ricevita dumvive, aparte – informo pri traŭmaj lezoj de lia korpo;

(4) – laŭ ĉeesto (aŭ manko) de intervala (helpa) portanto de heredata materialo, t.e. laŭ FORMO de transdono de informo –
  laŭ M-mekanismo – en kodita formo, sur fizika portanto, sur DNA molekuloj.
  laŭ LS-mekanismo – senpere, sen kodado, en "pura" metafizika formo.

   La mekanismo LS oni povas ligi kun nomo de Lamark (Jean-Baptiste Pierre Antoine de Monet, Chevalier de Lamarck, 1744-1829), franca aristokrato, profesia sciencisto, arademiano, signife pliriĉigintis sciencon, aŭtoro de unua evolucia teorio kaj de la termino mem biologio. Sed kun du klaŭzoj:
• Lamark erare konsideris, ke individuaj trajtoj transdonitas (kaj hereditas) same, kiel ankaŭ speciaj, elde pra'gepatraro al posteularo pervoje de senpera (fizika) kontakto, kaj
• kiel objekto de liaj esploroj estis individuaj trajtoj, iĉantaj kiel reago pro ŝanĝoj de mediaj kondiĉoj kaj vivmaniero (kio ĝuste estas, kikel li konsideris, kaŭzo por evolucio), sed tute ne elvokitaj per sortaj subitecoj, ekzemple per traŭmaj aŭ malsanaj lezoj.
  Nur nune, dank'al laboraj far Stivenson (S), ekklariĝas, ke Lamark (L) pravis, ke li eraris "nur ete" pri detaloj (principe gravaj).

   Unuaj naturleĝoj (statistikaj) de funkciado de M-mekanismo estis elklaritaj far Gregor Johann MENDEL (1822-84), aŭstra monaĥo (Gregor estas spirta nomo) el kamparana familio, abato de Aŭgustina monaĥejo en Brjun (Aŭstro-Hungario; nun Brno, Ĉeĥio), unu el fondantaj de loka (Brjun) societo de naturesplorantoj; sian eltrovaĵon li faris kontrolinte asertojn, proponitajn far Lamark. Ĉe tio Mendel plifruis tempon proksimume duonjarcente: pri lia publikaĵo (1866) – Eksperimentoj kun plantaj hibridoj / Versuche über den Pflanzenhybriden – oni ekmemoris jam komence de ÕÕ jarcento, kiam iĝis teknikaj kapablojn ekrigardi internen ĉelo, observi kiel ĝi dividiĝas, kaj impeta evoluo de genetiko komentis; kaj tiam tri scientistoj ripetis (ĉiu memstare) lian eltrovaĵon (la tempo iris, nun jam "ideo ŝvebis en aero").     è

Ó Âàñ åñòü ìàòåðèàë - ïèøèòå íàì
 
   
Copyright © 2004
E-mail admin@xsp.ru
  Top.Mail.Ru